Praktijkervaring
Hoe dan met die drukke jongens?
Een vraag die vrouwen in de kinderopvang regelmatig stellen.
Miranda, ruim 15 jaar ervaring met het werken met peuters, komt naar de training Ruimte voor Jongens.
Miranda is een hele lieve en zorgzame pedagogisch medewerkster. Ze heeft al verschillende veranderingen in de kinderopvang mee gemaakt, heel veel collega’s weg zien gaan en veel nieuwe zien komen. Maar Miranda is een rots in de branding. Iedereen kan op haar bouwen. De kinderen zijn dol op haar. Vooral de meisjes kruipen graag op haar schoot als ze weer een uniek knutsel werkje heeft bedacht voor moederdag. Zij is de juf van de liedjes, van de fijne overdracht naar ouders, van de creatieve ideeën.
Maar juist zij vindt haar werk de laatste tijd niet meer zo leuk. Ze heeft voor het eerst in al die jaren een extreem drukke jongens groep. Op dinsdag zijn er zes jongens die geen goede invloed op elkaar hebben. Tim en Abdul zijn dikke vriendjes, maar maken ook vaak ruzie. Ze kunnen niet van elkaar afblijven. Het liefst plukken ze de hele dag aan elkaar. Vooral tijdens het eten wekt dit de irritatie van de pedagogisch medewerkers. Ze worden daarom regelmatig gecorrigeerd en uit elkaar gehaald aan tafel. Het rustig aan tafel zitten is sowieso een probleem voor de twee dikke vrienden. Ze gaan constant staan als er gevraagd wordt om te gaan zitten en als het rustig moet zijn gaan ze juist schreeuwen. Miranda heeft genoeg ervaring om te weten wat ze in dit soort situaties moet doen maar de laatste tijd raakt ze alleen maar geïrriteerder naar de kinderen.
Als ze ’s avonds thuis komt vraagt haar man; “En? Hoe was het vandaag?” “IIk heb weer de hele dag politie agentje moeten spelen. Ze luisteren gewoon niet en denderen maar door. Ik word er doodmoe van.”
Op de training komt Miranda erachter dat ze niet de enige is. Heerlijk die herkenning van anderen. Ze ontmoet pedagogisch medewerkers die ook al jarenlang ervaring hebben in de kinderopvang. Ze lopen allemaal tegen hetzelfde aan.
Blijf toch eens van elkaar af!
In de training is er ruimte voor eigen inbreng. Door een eigen casus in te brengen krijg je antwoord op jouw specifieke vraag. Miranda vindt dit prettig. Zij heeft het tafelmoment ingebracht. Er wordt stilgestaan bij wat is nou eigenlijk het probleem en wie heeft nou eigenlijk een probleem. Miranda vond het wel een eye opener. Eigenlijk heeft zij een groter probleem dan de kinderen. De kinderen vinden het namelijk heel fijn om aan elkaar te zitten en de andere kinderen schijnen er ook niet altijd last van te hebben. Miranda wel. Zij wil dat het rustig is aan tafel en dat alle kinderen even kunnen wachten totdat ze hun boterham hebben.
Door tips en adviezen besluit Miranda om de dagen na te training wat meer los te laten. Niet meteen er boven op te zitten maar eerst eens te kijken naar de kinderen. Ze kwam tot de ontdekking dat er niet zo veel aan de hand is. De kinderen zitten aan elkaar omdat ze behoefte hebben aan contact, lijflijk contact. Ze vinden elkaar lief. Niks mis mee eigenlijk. Daarna eten ze hun boterham. Door niet direct in te grijpen is de sfeer aan tafel veel meer ontspannen. Miranda vindt het gezelliger omdat het haar lukt om de kinderen wat meer te laten. Hierdoor voelen de kinderen zich gezien en wordt er tegemoet gekomen aan hun behoefte. Heel prettig dus voor beide partijen. Miranda ervaart weer plezier in haar werk, ook op de dinsdag, met zes drukke jongens.
Ook interesse in de training? Neem contact op info@mamakinderenjeugdcoaching.nl
